कविता तथा सायरी

सायद मायाले होकी?

माया ले होकी तिरस्कारले हो
याद धेरै आउछ
निदौछु भन्दा जोदिदैना आखा
सम्झनाले धेरै सतौछ
मुटु जलिरहन्छ
पीडाले होकी हितले हो
तर्सिरहन्छ मेरो मन मायाले होकी
सयाले हो
                                                    By:-Sanjita Dhakal






मलाई एस्तो लाग्छ



दिनपछि रत आउछ
मिलन पछी बिछोड हुन्छ
जिबन पछी मेर्तु भैहाल्छ
अस संगै निरासा चाहिहल्छ
दुख पछी अबस्य सुख आउनेछ
असू पछी हासो पनि औला
एक्लो भयपछी साथ पनि पैयाला
एक बाजी हरे पनि अर्को जितियाला
एक साथ टुटे पनि अर्को साथी भेतियाला  

                                                      By:-Sanjita Dhakal

म यो चाहन्छु तर

म फुलाउन चाहन्छु
तर मौसम सुकाउन चाहन्छ
म जोति छर्न चाहन्छु
तर रतले अद्यारो छरिदिन्छ
म फुलेको देख्न चाहन्छु
तर कोपिलानै झरिदिन्छ
म औतई रुप देखाउन चाहन्छु
तर समयले काचुली फेरिदिन्छ
म मुस्कुरौना चाहन्छु
तर असू झरिदिन्छ
म खुसि चाहन्छु
तर भाग्यमा दुख पारिदिन्छ 

                                       By:-Sanjita Dhakal

जति रोए पनि !

अर्थ छैन यो आँशुको जति रोए पनि !
मस्किदैन दुःखी मन फूलै छोए पनि !!
सुख भन्ने त्यस्तै भयो दुःखले नै तान्छ !
जहाँ जहाँ टेक्छु मैले उही पैरो जान्छ !!

                                                   

                                                                                 By:-Sanjita Dhakal

याद भन्ने कुरो

याद भन्ने कुरो पनि गजब हुँदो रैछ !
बाहिर केही नदेखिने भित्र छुदो रैछ !!
उनकै यादमा कति रात कोल्टे फेर्दै काटेँ !
बिपनीका इच्छा सबै सपनीमा साटेँ !!

By:-Sanjita Dhakal

तिमी आगो म हुँ पानी

तिमी आगो म हुँ पानी ,
लेखुँ कसरी एउटै कहानी !
म बग्दा बल्छौ तिमी ,
म बर्सिदा गल्छौ तिमी !
हेरु कसरी ताण्डव तिम्रो ,
अनाम युध्द नचर्के राम्रो!
दन्किदा तिमी निभाउन सकूँ,
नयाँ बिहानी उदाउन सकूँ !
मिलाउन सके आगो र पानी ,
बन्नेथ्यो यौटा नौलो कहानी !!

By:-Sanjita Dhakal

आज फेरी अतित,बल्झिएर आयो

आज फेरी अतित,बल्झिएर आयो
उसै गरि पिडा,बोकेर नै ल्यायो

सम्बन्ध खै के छ,दिल सँग यस्को
आज पनि उस्कै,गुनगान गायो

फिक्का हासो हासी,भुल्न खोज्दा यस्लाई
मेरो खुसी हर्न,मन मस्तिष्क धायो

पाइन मैले बाच्न,चैन सँग एकपल
आँसु बनि मेरो,आँखा भरि छायो

हुन्न रैछ निको,प्रीतिको घाऊ कैले
त्यहि घाऊले मेरो,आधा ज्यान खायो

आज फेरी अतित,बल्झिएर आयो
उसै गरि पिडा,बोकेर नै ल्यायो
म देखी टाढा सरेपनि सपनीमा आईरहन्छौ ।
माया मारेझै गरेपनि सपनीमा आईरहन्छौ ।।

... उसैको यादमा सकिदै छ यो मेरो जिवन ।
जति नै दुख परेपनि सपनीमा आईरहन्छौ ।।

सबै सकियो भन्दा भक्कनियो मन मेरो ।
प्रितिको फुल झरेपनि सपनिमा आईरहन्छौ ।।
...
कहा सधै बाँधेर राख्छु र मेरो मायाले ।
तिम्रो मन मरेपनि सपनीमा आईरहन्छौ ।।
          

 By:- Sanjita Dhakal

तिमीले त भुल्न सक्छौ

तिमीले त भुल्न सक्छौ खास हुन्न त्यो दिन
तिमीलाई भुल्दा मैले सास हुन्न त्यो दिन !!

देह मेरो त्यागी दिन्छु बनाएर खरानी
बेदनाको आँशु झार्न लास हुन्न त्यो दिन!!

डोली चढि अन्तै गए हुन्न यहाँ शरिर
भेट्ट्ने छैनौ यो धर्तिमा बास हुन्न त्यो दिन!!
परायाको पनी भर पर्छन हिजो आज।
एकोहोरो माया प्रेम गर्छन हिजो आज॥

ज्यानै बाजी तिम्रो लागी वकाल्दै नाना भाँती।
आफ्नो त्यागी अर्को तिर सर्छन हिजो आज॥

भुल होला अन्जानको व्यक्तित्व नबुझेर।
सुख शान्ती निद्रा भोक हर्छन हिजो आज॥

 By:- Sanjita Dhakal





उठ न काली केहि त बोल

: उठ न काली केहि त बोल
अब आँखा बिस्तारि खोल
साँची मलाइ छोडी गएउ भने
सोंच त मेरो के हालत होला
संगै बाँच्ने कसम थियो हाम्रो
एक्लै मलाइ कसरि छोड्छौ
कुन पापीले भांचीदिएछ पखेटा
मेरो काली अब कसरि उड़छौ
हेर न काली म कति रोको छु
                                                                                     अनुहार सबै आँसुले नै धुको छु
                                                                                    उठेर अंगालोमा बेरी देउ न मलाइ
                                                                                   तिम्रो मायाको म कति भोको छु
                                                                             म पनि रुँदै रुदै मोर्छु अब
                                                                              यो पापी संसार छोड्छु अब
                                                                             मलाइ पर्खीदै बसी राख है
                                                                              टाउको यो भुइमा फोड्छु अब
                                                              कहाँ गइस हे निस्ठुरी काल
                                                                  आइज अब मलाइ पनि लिन
                                                                          तैंले मलाई छोडेर गए पनि
                                                                     मेरो काली म छोड्न सक्दिन

                                                                                                                     By:-Sanjita Dhakal

जुनी बाँच्छ्यौ भने

मैलै दुःख पाउँदा आखिर हजार जुनी बाँच्छ्यौ भने
मरिदिन्छु घाटमा मेरो शंख बज्दा नाच्छ्यौ भने ।

मुटु एउटै तिम्ले फेर्दा मेरो धड्कन चल्छ भन्थ्यौ
अब भन्ऩु के नै छ र मलाई गलत ठान्छौ भने ।

.


By:- Sanjita Dhakal

हजार हजार पर्बतहरु

हजार हजार पर्बतहरु छेक्दै छेक्दै आए
पाईलाभरि हाम्रा प्रीत लेख्दै लेख्दै आए

तिम्रो मेरो तनको दुरी सयौ कोष छ
आखाभरि तस्बिर तिम्रै देख्दै देख्दै आए

बाटोभरि भेटिएका बर पिपल र चौतारीमा
बिस्रामलिदै बियोगको घाऊ सेक्दै सेक्दै आए

खानेमुख लाई जुँगाले कहिले छेक्दो रहेनछ
च्वास्स घोच्ने काडा माथि टेक्दै टेक्दै आए

               By:- Sanjita Dhakal

सपना हजार देखाएर

सपना हजार देखाएर उता नाता जोड्यौ किन
मुटु लगी आखिर घाईते बनाएर छोड्यौ किन ।

तिम्रो बाटो पर्खिएर जिन्दगी नै काट्छु भनी
वारी आउँदा बेँसीबाटै, बाटो अन्तै मोड्यौ किन ।

..

...

.

                                                      न प्रेमको पुरस्कार मैले हात पार्न सकेँ
                                                       न तिमीले हार्न जान्यौ न त मैले हार्न सकेँ

                                        भेटी रहेँ यात्राभरि कति कति भेलहरू
                                             समातेर हात न त सँगै खोला तार्न सकेँ

                                                                                                                      By:-Sanjita Dhakal

मैले पनि

बांच्ने आधार मलाई मान्यौ,र पो माने मैले पनि।
हजारौमा मलाई छान्यौं,र पो छाने मैले पनि।
निष्पाप त्यो मन मन्दिरमा मलाई राखि,
सधैं पुज्ने देउता ठान्यौ,र पो ठाने मैले पनि।                     

By: Sanjita Dhakal







  संसार देख्नन चाहन्छ मेरा आखाहरु

संसार देख्नन चाहन्छ मेरा आखाहरु तर दिमाग अरुनै आदेश दिन्छ
खुसि देरै पाउन चाहन्छ जिबन तर नियति ढुख दिन चाहन्छ पैला सार्न खोज्छ

 मेरा पौहरु तर सरिर कपन थाल्छ जित्न खोज्छु हरेक पल म तर हारले बाजी थप्न खोज्छ
 किनारा लग्न चाहन्छु म तर गहिरैले साथ माग्छ सबिमन कमौना चाहन्छु म तर अबिमंले आखा लागौछ
 प्रगति गर्न चाहन्छु म तर दुर्गत...ि पैला सर्छ साथी बनाउन चाहन्छु म तर सुर्थी मात्रै फेला पर्छ

                              By:- Sanjita Dhakal

मलाई एस्तो लाग्छ

दिनपछि रत आउछ
मिलन पछी बिछोड हुन्छ
जिबन पछी मेर्तु भैहाल्छ
अस संगै निरासा चाहिहल्छ
दुख पछी अबस्य सुख आउनेछ
असू पछी हासो पनि औला
By:-Sanjita Dhakal                                                        एक्लो भयपछी साथ पनि पैयाला
                                                एक बाजी हरे पनि अर्को जितियाला
                                                            एक साथ टुटे पनि अर्को साथी भेतियाला 

म यो चाहन्छु तर
म फुलाउन चाहन्छु
तर मौसम सुकाउन चाहन्छ
म जोति छर्न चाहन्छु
तर रतले अद्यारो छरिदिन्छ
म फुलेको देख्न चाहन्छु
तर कोपिलानै झरिदिन्छ
म औतई रुप देखाउन चाहन्छु
                               तर समयले काचुली फेरिदिन्छ
            म मुस्कुरौना चाहन्छु
          तर असू झरिदिन्छ
             म खुसि चाहन्छु
                              तर भाग्यमा दुख पारिदिन्छ

                                       By:- Sanjita Dhakal

सायद मायाले होकी?
माया ले होकी तिरस्कारले हो
याद धेरै आउछ
निदौछु भन्दा जोदिदैना आखा
सम्झनाले धेरै सतौछ
मुटु जलिरहन्छ
पीडाले होकी हितले हो
तर्सिरहन्छ मेरो मन मायाले होकी
सयाले हो

   By:- Sanjita Dhakal